Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2017

Η Αριστερά έχασε τον… μπούσουλά της!



Η Αριστερά έχασε τον… μπούσουλά της!
  Του Αντουάν Καραπόν*, διευθυντή σύνταξης του περιοδικού ‘’Εσπρί’’

Ο κόσμος αλλάζει. Συγκλονίζεται από αυτό που ορισμένοι ονομάζουν νέα βιομηχανική επανάσταση αλλά η οποία, από πολλές πλευρές, αποδεικνύεται  ακόμα βαθύτερη, επειδή θίγει τις βασικές σχέσεις μας με τον κόσμο:  με το χώρο, το χρόνο, τη σχέση μας με τον πλησίον και με τον εαυτό μας.
Δεξιά και Αριστερά δεν βρίσκονται στην ίδια θέση μπροστά σε αυτή τη «μεγάλη μεταμόρφωση». Κατά πρώτο και κύριο λόγο επειδή η Δεξιά διεκδικεί την πατρότητά της, όχι χωρίς τίτλους βέβαια, διότι αυτή η επανάσταση προκύπτει από τη σύζευξη της νεοφιλελεύθερης στροφής της δεκαετίας του 1990 με την ψηφιακή αναστάτωση και την παγκοσμιοποίηση των συναλλαγών.
    Η θέση τους είναι και άνιση, επειδή η Δεξιά άρπαξε από την Αριστερά την πολιτισμική ηγεμονία, αν και το έκανε με αρνητικό τρόπο, μέσω της καταγγελίας μάλλον παρά μέσω της πρότασης, καταλαμβάνοντας το ακριβώς αντίθετο του πολιτικά ορθού, των ειδικών, των ελίτ και των εν ισχύι δοξασιών.
   Με τον «μη συμπλεγματικό» της λόγο (την τόσο πετυχημένη ρητορική του Ντόναλντ Τραμπ) στέλνει την Αριστερά στα συμπλέγματά της – του λευκού, του αρσενικού, του πρώην αποικιοκράτη – και μάλιστα σε ένα ορισμένο σύμπλεγμα πνευματικής ανωτερότητας. Περιπαίζει εξίσου και τον ειρηνισμό της Αριστεράς.

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2009

ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΣΜΟΥ

Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Γαλλία μου μιλούν συχνά για πράγματα που μου δεν συνάντησα ποτέ στην Κίνα. Π.χ. η Αννα και ο Πέτρος απόκτησαν τον Ιούνιο ένα παιδί· έξι μήνες αργότερα ο Πέτρος νοιώθει ανία στη ζωή του ζευγαριού και ζητάει διαζύγιο. Η Αννα έχει τρία παιδιά από τρεις διαφορετικούς πατεράδες και συζεί με έναν τέταρτο. Η Κίνα είναι μια χώρα όπου το οικογενειακό πνεύμα και η ευθύνη απέναντι στα παιδιά μετρούν πάρα πολύ. Ο έρπων ατομισμός των καπιταλιστικών, καταναλωτικών κοινωνιών δεν ολοκλήρωσε ακόμη το καταστροφικό του έργο αν και δεν είναι αμελητέες οι επιπτώσεις του. Η εγωιστική ευχαρίστηση δεν μπορεί ακόμη να χαρεί την ολοκληρωτική της νίκη. Ο Ερβέ Κέμπφ, δημοσιογράφος της Le Monde, στο κεφάλαιο «Το άτομο, ο γυμνός βασιλιάς» από το βιβλίο του «Ο καπιταλισμός θα καταστρέψει τον κόσμο, Pour sauver le monde, sortez du capitalisme, Seuil» μου θύμισε ψυχρά την εκρηκτική αύξηση των δυσμενών επιπτώσεων του συνήθως ασύνειδου ατομισμού.

Τι λέει ο συγγραφέας;
«... Η μεγαλύτερη νίκη του παγκόσμιου καπιταλισμού τις τρεις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι ότι άνοιξε την παγκόσμια αγορά ή ότι εκτόξευσε τις κοινωνικές ανισότητες... Είναι ότι μεταμόρφωσε τη συνείδηση της κοινής γνώμης, πείθοντάς την να δώσει στο άτομο μια θέση προεξάρχουσα σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις». Ο Κεμπφ αναγνωρίζει βέβαια ότι «ο ατομισμός δεν είναι ένα καινούριο στοιχείο στον δυτικό πολιτισμό, ο οποίος βρήκε στην έξαρση της ατομικής ελευθερίας το φιλοσοφικό και φυσικό θεμέλιο μετά τη στροφή που σημειώθηκε με το Cogito του Καρτέσιου». Ο δημοσιογράφος συνεχίζει επισημαίνοντας ότι «αυτός ο ατομισμός ήταν σε αντιπαλότητα – και άρα μετριαζόταν – με τις κοινωνικές διαστάσεις της θρησκείας και τα νέα σχήματα αλληλεγκύης ως απάντηση στη βία της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης».

Τη δεκαετία του 1990 πέρασα ένα έτος στην Ελλάδα, γνωρίζοντάς την σε βάθος και είδα ξεκάθαρα τη διαφορά με τη Γαλλία: διαπίστωσα μια πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα των δεσμών όχι μόνο των οικογενειακών αλλά και μεταξύ φίλων. Οι γονείς προστάτευαν περισσότερο τους ανήλικους και τα παιδιά. Η συνήθεια να τα αποκαλούν ακόμα και σε μια ώριμη ηλικία «παιδιά» δεν εξαπατούσε: η ορθόδοξη θρησκεία διαπότιζε ακόμα την καθημερινή ζωή.

Ο Κεμπφ σημειώνει ότι «στην παρούσα περίοδο αυτά τα εμπόδια συρρικνώθηκαν». Η επισήμανση της ευθύνης του ατόμου είναι χαρακτηριστική: «Η πρόταξη του ατόμου είναι το κύριο ιδεολογικό διακύβευμα του καπιταλισμού». Παρουσιάζοντας το άτομο ως αποκλειστικά υπεύθυνο για τη ζωή του οδηγούμαστε στην εξάλειψη της ευθύνης της κοινωνικής οργάνωσης, και άρα στη μη αμφισβήτησή του». Και αυτό το βλέπουμε στην επιταχυνόμενη παραίτηση του κράτους από τον κοινωνικό τομέα.

Στο επόμενο κεφάλαιο, το αφιερωμένο στην οικογένεια, ο Κεμπφ παρατηρεί: «Ο καπιταλισμός προβάλει την οικογένεια, το μόνο κοινωνικό σχήμα που ταιριάζει σε ένα καθεστώς απομονωμένων μεταξύ τους ατόμων» Αλλά η οικογένεια σπαράσσεται από ατομιστικές αντιπαλότητες που προωθεί ο καπιταλισμός». Τα διαζύγια έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις: στη Γαλλία ένα στα τρία ζευγάρια, και στην περιοχή Ιλ ντε Φρανς ένα στα δύο έχουν πάρει διαζύγιο (στοιχεία του 2006). Στις ΗΠΑ το διαζύγιο έγινε μπίζνες, από το οποίο μπορεί κάποιος να βγάλει χρήματα.

Ο Κεμπφ αναρωτιέται: «Διαζύγιο σημαίνει απελευθέρωση; Σίγουρα όταν είναι απαραίτητο. Αλλά προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη συλλογική ψυχολογία που θεωρεί την απουσία δεσμών έκφραση ελευθερίας. Ξεχνούμε ωστόσο ότι η οικογένεια είναι επίσης, πέρα από ένας κύκλος αγάπης, κύτταρο οικονομικής προστασίας, τόσο περισσότερο αποτελεσματική, όσο περισσότερο επεκτείνεται, δηλαδή όσο περισσότερο διατηρούνται οι δεσμοί αλληλεγκύης. Σύμπτωμα: οι μητέρες με ένα παιδί είναι από τους πλέον φτωχούς εργαζόμενους. »

( Πηγή: Silouane.blog.lemonde.fr, 19 - 03 - 2009)

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

OI ΑΙΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΛΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ

ΟΙ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΑΛΩΣΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ



Η γαλλική Διυπουργική Αποστολή Επαγρύπνισης και Αγώνα κατά των Αιρετικών Εκτροπών (Miviludes) έδωσε στη δημοσιότητα την εξ 199 σελίδων ετήσια έκθεσή της. Σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα Liberation (18 – 05 – 09), η κύρια επισήμανση της Εκθεσης συνίσταται στη διαπίστωση ότι παρατηρείται αυξημένη διείσδυση στελεχών των αιρέσων σε διεθνείς οργανισμούς με τον μανδύα των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που υπερασπίζονται τις θρησκευτικές ελευθερίες. Οι διεθνείς αυτοί οργανισμοί προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τη δράση των αιρέσεων ως απλών «μειονοτήτων πεποιθήσεων», παρακάμπτοντας τον επικίνδυνο για την κοινωνία ρόλο τους.

Η Εκθεση μνημονεύει τον ΟΗΕ και τον γνωστό μας ΟΑΣΕ (Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη) [Εκεί που προεδρεύει η δική μας Ντόρα Μπακογιάννη] μεταξύ εκείνων που προωθούν τη νομιμοποίηση της δράσης των αιρέσεων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προς αυτή την κατεύθυνση δείχνει το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του ΟΑΣΕ. Μάλιστα θύμα αυτής της δραστηριότητας υπήρξε και ή ίδια η Διυπουργική Αποστολή, καθώς μια βδομάδα πριν τη δημοσιοποίηση της Εκθεσής της, εμφανίστηκαν στα γραφεία της τρεις επιθεωρητές αυτού του Γραφείου του ΟΑΣΕ και ζήτησαν να πληροφορηθούν σε ποιό βαθμό οι προτάσεις της Εκθεσης δεν θίγουν τα ατομικά δικαιώματα των Γάλλων. Υπάλληλος της Αποστολής μίλησε για «άκρον άωτον» αν και ο Πρόεδρός της Ζώρζ Φενές – πρώην δικαστικός - αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο. Ωστόσο από το περιβάλλον του αυτή η επίσκεψη χαρακτηρίζεται «δυσάρεστη» και ως μια νίκη αυτού του αιρετικού λόμπι και μάλιστα της αμερικανοκίνητης Σαϊαντόλοτζι, η οποία τον Μάρτιο, μέσω του επισήμου δημοσιογραφικού της οργάνου στη Γαλλία είχε ζητήσει ευθέως την παρέμβαση του ΟΑΣΕ. [Θυμίζουμε ότι στη Γαλλία εκκρεμεί η κατ' έφεση δίκη σε βάρος της Σαϊαντόλοτζι, από την έκβαση της οποίας κρίνεται η ύπαρξή της]. Συγκεκριμμένα, στο περιοδικό της καλούσε τον ΟΑΣΕ «να ελέγξει επισταμένως τις δραστηριότητες της Miviludes και του νέου Προέδρου της για να εντοπίσει οποιαδήποτε παραβίαση των αρχών της θρησκευτικής ελευθερίας» (Ethique & Liberte, No 40, σελ.4).

H Miviludes ξεχωρίζει για τη δράση της υπέρ της Σαϊαντόλοτζι το Institute for Religion and Public Policy (IRPP) και την Coordination des associations et des particuliers pour la liberte de conscience (CAP LC), η οποία ιδρύθηκε το 2004 στη Γαλλία και στήριξε όλες τις προσφυγές της Σαϊαντόλοτζι στους διεθνείς οργανισμούς..

Στο Παρίσι άρχισε τη Δευτέρα, 25-05-09, η δίκη της αμερικανοκίνητης αίρεσης Σαϊαντόλοτζι με την κατηγορία της «αισχροκέρδειας από οργανωμένη συμμορία». Σε περίπτωση καταδίκης η αίρεση που έχει καθεστώς θρησκείας στις ΗΠΑ αλλά σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες θεωρείται απειλή για την έννομη τάξη και τις ατομικές ελευθερίες, κινδυνεύει με κλείσιμο λόγω υποτροπής. Κατήγοροι είναι δύο πρώην οπαδοί της, οι οποίοι αρνήθηκαν να έλθουν σε οικονομικό διακανονισμό με την αίρεση, και ο Σύλλογος των Φαρμακοποιών. Αξιοσημείωτο είναι ότι εκπρόσωποι της Σαϊαντόλοτζι απείλησαν τον πρόεδρο της γαλλικής Διυπουργικής Αποστολής με μήνυση στον ΟΗΕ για καταπάτηση των... ατομικών δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Le Monde (15-06-09), ο εισαγγελέας πρότεινε τη διάλυση του γαλλικοιύ κλάδου της Σαϊαντόλοτζι στο Παρίσι. Πρότεινε επίσης την επιβολή προστίμων ύψους 4 εκ. Ε στα δύο νομικά πρόσωπα της αίρεσης και ποινές φυλάκισης με αναστολή ή εξαγορά για 6 υπεύθυνους της οργάνωσης. Τέσσερα χρόνια με αναστολή, 150.000 Ε πρόστιμο και 5 χρόνια στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων αφορούν στον επικεφαλής της οργάνωσης Ρόζενμπεργκ, 60 ετών. Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται να εκδοθεί το Φθινόπωρο.


Ευάγγελος Νιάνιος

Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

O Πάπας διεκδικεί τους Αγίους Τόπους

Ενας από τους κύριους στόχους της επίσκεψης του Πάπα Βενέδικτου στο Ισραήλ είναι η σύσφιγξη των ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ μεταξύ των δύο χωρών. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την ενίσχυση θα παίξει η επίλυση του ακανθώδους ζητήματος της διεκδίκησης της κυριότητας (souverainite) εκ μέρους του Βατικανού, χρόνια τώρα, έξι ιερών χριστιανικών τόπων. Αυτοί οι τόποι είναι:
1)Η βασιλική του Ευαγγελισμού στη Ναζαρέτ.
2)Ο τόπος του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων στις όχθες της λίμνης Τιβεριάδας.
3)Ο κήπος της Γεθσημανή στην Ιερουσαλήμ.
4)Το όρος Θαβώρ στην κορυφή του οποίου υπάρχει ο Ναός της Μεταμορφώσεως.
5)Την τοποθεσία Κφαρ Ναχούμ και το Υπερώο στο οποίο έγινε ο Μυστικός Δείπνος.

Mέχρι τώρα το Ισραήλ αρνιόταν να κάνει μια παρόμοια παραχώρηση αλλά ο Πρόεδρος Σίμων Πέρες γνωστοποίησε πρόσφατα ότι το Ισραήλ είναι διατεθειμένο να δεχθεί τη διεκδίκηση της Αγίας Εδρας και μια ειδική επιτροπή επεξεργάστηκε ήδη ένα σχέδιο συμφωνίας. Τις απόψεις του Προέδρου δεν συμμερίζονται αρκετοί υπουργοί της νέας κυβέρνησης Νετανιάχου. (Le Monde 8 – 5- 09, ηλεκτρονική έκδοση).

Πρέπει να επισημάνουμε ότι το δημοσίευμα της γαλλικής εφημερίδας προκάλεσε 50 περίπου σχόλια, στη συντριπτική τους πλειοψηφία αρνητικά για τον Ποντίφικα. Αρκετοί καταλόγισαν στον Πάπα ότι ξεκινάει καινούρια Σταυροφορία, και κάποιοι υπενθύμισαν ότι οι τόποι αυτοί ανήκουν στους Ορθοδόξους και ότι το Ισραήλ δεν διαθέτει τίτλους κυριότητας για να τους μεταβιβάσει...

Ευάγγελος Νιάνιος
ΙΡΑΚ-ΤΟΥΡΚΙΑ:Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΡΩΝ


Διακοπή της άρδευσης, κίνδυνοι ξηρασίας και μετακινήσεις πληθυσμών: το Ιράκ φοβάται μια «καταστροφή», αυτό το καλοκαίρι, αν- όπως υποστηρίζουν επισήμως - η Τουρκία συνεχίσει να κατακρατεί τα νερά των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη, τα οποία έδιναν ζωή στη γεωργία της χώρας χιλιετίες τώρα.
Η διαμάχη για το μοίρασμα των νερών των δύο ποταμών συνοδεύει το Ιράκ από την ίδρυσή του αλλά για τη Βαγδάτη η φετεινή έλλειψη απαιτεί μια επείγουσα απάντηση εκ μέρους της Τουρκίας.
Το σύνολο των ιρακινών φραγμάτων περιείχαν στις αρχές του Μάη μόλις 11 δισ. κυβικά μέτρα νερού έναντι 40 τον ίδιο μήνα του 2006, αν και οι βροχοπτώσεις ήταν περισσότερες από τον μέσο όρο τον χειμώνα που πέρασε. Ιδιαιτέρως ανησυχητική είναι η κατάσταση στον ποταμό Ευφράτη: το φράγμα της Χαντίθα, το πρώτο φράγμα που ανήγειρε το Ιράκ κατά μήκος του ποταμού, περιείχε αρχές του Μάη μόλις 1,5 δισ. κ.μ. νερού έναντι 8 δισ. τον αντίστοιχο μήνα του 2007.
«Αν η στάθμη στον Ευφράτη συνεχίσει να πέφτει, τότε τον Ιούλιο θα επέλθει η καταστροφή γιατί δεν θα μπορούμε να ποτίσουμε τις καλλιέργειες», δήλωσε στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων ο Αούν Αμπντουλάχ, επικεφαλής του Γραφείου υδάτινων πόρων, στη Βαγδάτη.«Η ξηρασία θα φέρει μετακινήσεις πληθυσμών», προβλέπει, θυμίζοντας ότι «η ιρακινή γεωργία εξαρτάται κατά 90% από τα νερά των δύο ποταμών».
Οι επιπτώσεις είναι ήδη ορατές στην περιοχή της Ναζάφ (στο νότο) όπου οι αρχές απαγόρευσαν στους καλλιεργητές να σπείρουν ρύζι.«Φέτος επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας στην προμήθεια πόσιμου νερού και νερού για άρδευση λιγότερο υδροβόρων καλλιεργειών», δήλωσε ο υπεύθυνος του Κέντρου υδάτινων πόρων της Νατζάφ, Μοντχάρ αλ Μπακάα. Η κατάσταση επιδεινώνεται όσο ο Ευφράτης πλησιάζει προς τη θάλασσα, δήλωσε ο Καρίμ Αλ Γιακούμπι, πρόεδρος της κοινοβουλευτικής επιτροπής γεωργίας, ο οποίος φοβάται μια οικολογική καταστροφή στα έλη της Νασιρίγια και την αύξηση της αλατότητας του ποταμού.
Το Ιράκ θεωρεί ότι το πρόβλημα δημιουργείται από τον αριθμό των φραγμάτων που η Τουρκία κατασκευάζει τα τελευταία 30 χρόνια κατά μήκος των ποταμών για να αρδεύσει γεωργικές εκτάσεις στην Ανατολία και ρυθμίζει έτσι ανάλογα τη ροή των ποταμών. Κατά τον κ. Αμπντουλάχ, η ροή του Ευφράτη, όταν εισέρχεται στο Ιράκ, σήμερα είναι μόλις 230 κ.μ. ανά δευτερόλεπτο ενώ ήταν 950 το 2000. Οι ιρακινές αρχές ζήτησαν επίμονα, με γραπτά υπομνήματα, από την Τουρκία να ανεβάσει στα 700 κ. μ. ανά δευτερόλεπτο τη ροή του Ευφράτη όταν εισέρχεται στο Ιράκ. Στον Τίγρη η κατάσταση είναι καλύτερη, αλλά το γιγαντιαίο φράγμα Ιλισού που σχεδιάζει η Τουρκία, χωρητικότητας μεγαλύτερης των 10 δισ. κυβικών ανησυχεί πολύ τη Βαγδάτη.

Ο Πρόεδρος Γκιούλ, κατά την επίσκεψή του στη Βαγδάτη τον Μάρτιο – την πρώτη Τούρκου προέδρου τα τελευταία 33 χρόνια – υποσχέθηκε να διπλασιάσει η Τουρκία τις ποσότητες νερού που προορίζονται για το Ιράκ. Οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν, τονίζει ο Αμπντουλάχ και σημειώνει ότι η μοναδική διμερής συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών για το μοίρασμα των νερών ανάγεται στο 1946, εποχή που το Ιράκ φοβόταν τις...πλημμύρες.
Το κείμενο προέβλεπε ότι η Τουρκία θα ενημέρωνε το Ιράκ για κάθε σχέδιο που θα επηρέαζε τη ροή των ποταμών. «Η Τουρκία δεν μας υπολογίζει πλέον» παραπονείται ο Αμπντουλάχ. Αντιδρώντας σε αυτή την κατάσταση το ιρακινό κοινοβούλιο αποφάσισε την περασμένη εβδομάδα το ζήτημα των νερών των δύο ποταμών να περιέχεται σε κάθε συμφωνία με την Αγκυρα.

(Πηγή: Liberation, 20-05-09)

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Κολοκοτρώνης

Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Απομνημονεύματα:

«Ανοιξε ο πόλεμος του Βαλτετσιού...Ολοι ομού εκυνηγήσαμεν τον εχθρόν.
Δώδεκα δεκατρείς Μαίου ήτον.
23 ώραις βάσταξε ο πόλεμος.
Εκείνητην ημέρα ήτον Παρασκευή και έβαλα λόγον, ότι: «Πρέπει να νηστεύσωμεν όλοι δια δοξολογίαν εκείνης της ημέρας και να δοξάζεται αιώνας αιώνων έως ού στέκει το έθνος , διατί ήτον η ελευθερία της Πατρίδος»».
Aθάνατε Γέρο του Μωριά, λες και βγήκες μέσα από τις σελίδες του Γεροντικού. Ούτε παρελάσεις, ούτε κλαρίνα σκέφτηκες για να γιορτάσεις την πρώτη νίκη της Ελληνικής Επανάστασης:νηστεία! και αυτό τα λέει όλα...

Παρασκευή 10 Απριλίου 2009

Καλως Ήρθατε

Καλώς ήρθατε στο νέο μου blog

26 - 29 Μαρτίου προσκύνημα στην Πόλη. Συνάντηση με την ιστορία. Την ελληνική βέβαια. Αρχίζοντας από την υποδοχή στο ξενοδοχείο: είναι δυνατόν να είναι τουρανικής καταγωγής οι δύο νεαροί με τις αρχαιοελληνικές κατατομές; Η Αγία Σοφία! Η Παναγία είναι εκεί, στο ιερό με ανοιχτή την αγκαλιά της και περιμένει να πάμε να λειτουργήσουμε. Ακόμα και τα τζαμιά τους μαρτυρούν Ελλάδα. Ολα με τρούλο, κατά μίμηση της Αγίας Σοφίας και ναοί χριστιανικοί που μετατράπηκαν δια της βίας σε τζαμιά. Ταπεινή η εκκλησία των Βλαχερνών. Συγκίνηση το βράδυ των Δ' Χαιρετισμών. Χοροστάτησε ο Πέργης Ευάγγελος και διάβασε το «Ασπιλε..» μια μαθήτρια του Ζωγραφείου...

Eγκαταλειμμένη η γύρω περιοχή. Γύφτοι παίζουν ντέφι απ' έξω και πουλάνε πραμμάτειες. Και αφίσες με την Αγιά Σοφιά φυλακισμένη ανάμεσα σε τέσσερα τζαμιά. Αμ δε! Αλλά η μεγαλύτερη απογοήτευση ήρθε την Κυριακή, τελευταία ημέρα: Αλειτούργητες οι Βλαχέρνες! Μαχαιριά! Ελληνικό το πρόβλημα βέβαια. Αν το Πατριαρχείο μας έχει λειψανδρία, το κενό μπορεί να το καλύψει η Ελλαδική Εκκλησία. Δεν μας φταίνε σε όλα οι Τούρκοι. Το πρόβλημα είναι πολιτικό. Εχετε δει κάποιον από τους πολιτικούς μας που επισκέπτονται την Πόλη να πάει στην Αγιά Σοφιά; Θα ήταν πολύ να ζητούσαμε να πάει να λειτουργηθεί στις Βλαχέρνες. Στέλνοιυμε τους μαθητές μας εκδρομές στα ελληνικά τουριστικά θέρετρα, στην Πράγα, ή στο Παρίσι - πρέπει να επιβιώσει και η ντισνέιλαντ, λες και είναι δική μας επιχείρηση - και δεν τα κατευθύνουμε στην Πόλη. Κατά βάθος φοβόμαστε μήπως επιστρέψουν περισσότερο Ελληνες.

Η ...κακή μέρα φάνηκε από το πρωί: το πρόγραμμα της Παρασκευής που μας ανακοίνωσε την προηγούμενη ο άριστος κατά τα άλλα ξεναγός μας προέβλεπε επίσκεψη στα χανουμάκια και όχι συμμετοχή στην Ακολουθία των Χαιρετισμών. Χρειάστηκε να το ζητήσουν κάποιες γυναίκες και να του επισημάνουμε ότι μια εκδρομή Ελλήνων στην Πόλη είναι κυρίως προσκύνημα και τριτευόντως τουρισμός για να μας οδηγήσει στις Βλαχέρνες. Δεν καταλογίζω κάτι στον ξεναγό μας. Αυτή είναι η εμπορευματική τουριστική μας πολιτική.

Διαπιστώνει κανείς και πλήρη άγνοια του «κεφαλαίου» των Νεομαρτύρων. Μου είναι πρόσφατες οι θυσίες του αγίου Ιωάννη του Βούλγαρου στο προαύλιο της Αγίας Σοφίας και του Παύλου του Ρώσου στον Ιππόδρομο. Η διοικούσα Εκκλησία θα μπορούσε να στείλει στα πρακτορεία ταξειδίων έναν κατάλογο με τους αγίους που μαρτύρησαν στην Πόλη.

Δεν επέστρεψα από την Πόλη. Η ψυχή μου είναι ακόμα εκεί. Από το μυαλό περνάει η ιδέα, αν ήταν δυνατόν, εκεί να εναποθέσετε το σώμα μου: όταν θα γίνει ξανά ελληνική και θα ρθείτε να λειτουργήσετε θέλω να είμαι μαζί σας.

Δεν έχω τίποτε με τους Τούρκους, αν και με ενόχλησε πολύ που το κατάστημα, παραδίπλα από το ξενοδοχείο μας, είχε ως πινακίδα «1453». Ούτε που δύο τουριστικοί χάρτες είχαν την Κύπρο - ολόκληρη - ενσωματωμένη στην Τουρκία. Θέλετε να δημιουργήσουμε προβλήματα στους Τούρκους; Νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά: Είκοσι λεωφορεία με προσκυνητές γεμίζουν τον πατριαρχικό Ναό ή τις Βλαχέρνες και τον προαύλιο χώρο. Φανταστείτε  τους με αναμμένα κεριά το βράδυ της Ανάστασης να ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» ή ένα βράδυ Χαιρετισμών να ψάλλουν το «Τη Υπερμάχω»!!! Τι κουράγιο θα πάρουν οι κρυπτοχριστιανοί και τι τρόμο το βάρβαρο καθεστώς στην ιδέα και μόνο ότι εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε την Πόλη! Τα υπόλοιπα με βρίσκουν αδιάφορο. Θυμούμαι τον μακαριστό π. Βιργίλιο Γκεωργκίου - νομίζω στο βιβλίο του «25η ώρα» αναφέρει ότι ο παππούς του ( ιερέας και αυτός όπως και ο πατέρας του ) ήταν κατά του πολέμου εναντίον των Τούρκων με το επιχείρημα ότι θα έχυναν αδελφικό αίμα. Οι Τούρκοι πάντοτε ήταν μειοψηφία και πολλαπλασιάζονταν ραγδαία με τους βίαιους εξισλαμισμούς. (Οσο που σκέφτομαι την ατίμωση που υπέστησαν χιλιάδες - μήπως είναι μικρός ο αριθμός; - χριστιανές Ελληνίδες για να αιμοδοτήσουν αυτό το έθνος!. Ολο το βάρος των αμαρτημάτων μας το σήκωσαν οι Ελληνίδες). Ετσι αβίαστα μου βγήκε η προσευχή: Κύριε ελέησε και εμάς και τους Τούρκους...